Oke, even een hele eerlijke open blog omdat ik gewoon even wat dingen op een rijtje moet zetten.. Ik ga niet te veel praten over mijn lessen van vandaag maar volgens mij wordt dit, zeker voor mezelf, even een vele nuttigere blog.
Ik vind het gewoon echt niet leuk de laatste weken! Kijk als een gek op tegen stage en als ik er dan ben vind ik het eigenlijk alleen maar verschrikkelijker..
Heb er de afgelopen weken zo min mogelijk van op mijn blog willen zetten aangezien ik mezelf steeds positief in wilde praten voor de week er op dus ben ik er bewust maar niet over begonnen. Nu moet het even!
De reden dat ik aan deze opleiding begon was omdat ik het zo leuk vond om voor een groep te staan en het ontzettend mooie vak muziek over te brengen aan deze groep, dat wilde ik en daar was ik ontzettend enthousiast over..
Nu is dit echt volledig weg. Geen enthousiasme meer voor een klas, vind de leerlingen niet leuk. Oftewel: waarom geef ik dit vak eigenlijk, niemand vind het interessant?
Klinkt lekker vreselijk dramatisch maar het is de laatste weken echt verschillende keren door mijn hoofd geschoten.
Ik wil hier nu dolgraag verandering in aanbrengen. Vorig jaar zei Suzan me dat ik heel moederlijk was voor de klas. Ik hoorde vaak dat ik zo enthousiast was en daarom de leerlingen ook enthousiast maakte. Ik was ook echt enthousiast (ondanks die ene foute les) en vond het heerlijk om voor die pubers te staan en mijn ding over te brengen aan de rest..
Hoe kan dit nou weg zijn?
Volgens mij kan dat niet en dat moet ik me gewoon realiseren. Die leerlingen zijn degene voor wie we het doen en het is juist een uitdaging om voor een klas te staan met leerlingen die nog niet echt enthousiast zijn maar misschien wel heel veel in hun mars hebben.
Juist voor die leerlingen geef ik muziek. Voor de leerlingen die niet weten wat je allemaal kunt met muziek maar die er, mede door mij, enthousiast over raken.
Ik wil weer voor de klas staan als de docent die er echt zin in heeft, die het leuk vind, die weet wat ze doet en die het gewoon ontzettend leuk vind om daar te staan en het allerleukste vak ter wereld te geven! Dat ga ik echt weer proberen te doen!
Wat een gekke blog nu ik hem zo overlees maar ik wil hem toch echt erop laten staan..!
Geen idee of het is om mezelf moed in te praten of iets anders maar ik hoop echt dat het weer leuker wordt..! Ik ga er voor!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Heel knap dat je zo open en eerlijk verteld, dat je het even allemaal niet ziet zitten....
Soms gaat zo'n gevoel vanzelf weer over, maar soms moet je bij jezelf kijken waar het precies vandaan komt. Wat was de omkeer? Wat heeft ervoor gezorgd, dat je het ineens niet meer ziet zitten?
Het kan ook dat je iets hel kleins in je hoofd ineens heel groot maakt, en waardoor je je enthousiasme een beetje blokkeert.
Ik herken dit heel erg uit het tweede jaar pabo. Ik zag het helemaal niet zitten en vroeg mezelf af waar ik in hemelsnaam mee bezig was. Iedere keer als ik voor de klas moest, deed ik dat met tegenzin. Maar op een gegeven moment sloeg dit weer om...
Geef het nog even tijd, dan komt je enthousiasme vast weer terug!!
Lieve groet,
Mirjam
Lieve Kim,
Ik vind het erg moedig van je dat je je gevoelens niet onderkent. Dat is ook de beste manier om er weer overheen te komen. Ik twijfel de laatste tijd ook wel eens aan mezelf, alhoewel ik het nog steeds leuk vind. Bij mij is het meer dat ik twijfel of mijn ideaalbeeld van muziekles nog wel werkbaar is op een gemiddelde school. Dit is een fase die we denk ik allemaal wel eens tegenkomen, net als een slechte les.
Ook al mag het niet van Joep, ik zou je toch graag een tip willen geven: ontwerp je volgende lessen eens zodat je voor JOU leuk zijn. Let wat minder op wat de leerlingen leuk vinden en meer op wat jij graag doet. Dat je bijvoorbeeld een nummer voorzingt (ik weet niet of je graag zingt voor een klas) ofzo.
Waarom zeg ik dit? Ik heb afgelopen stagedag op een geweldige manier het effect van de 'emotionele bankrekening' meegemaakt. Op het moment dat jij het niet naar je zin hebt voor de klas, krijg je dat terug, hoe goed je het ook verbergt. Daardoor raak je in een spiraal. Als je het voor jezelf leuk maakt, krijg je dat ook terug. Zorg dus dat je je veilig kan voelen, en dat je lekker je ding kan doen!
Veel succes!
x Thom
He Kimmie,
Hoewel ik het volledig met het advies van Thomas eens ben, wil ik dit er nog aan toevoegen:
Verplaats je eens in de leerling, je bent 13 en je krijgt muziekles, wat zou je willen leren? wat verwacht je van je docent? Op welke manier moet de docent jou dat leren? etc. Ik weet zeker dat je kan en dat je het ook nog steeds geweldig vindt, met een hoofdletter (en een zachte) G!!
Dikke kus!
Thijs
ha lieve Kim
Wat een wijze lessen van je klasgenoten zeg ! Heb er niet heel veel aan toe te voegen behalve dat je jezelf ook wel hele hoge eisen stelt. Het is 1 ding om te overleven voor een klas, het duurt nog een beetje langer voordat je met een klas kunt spelen (letterlijk!) Ze in jouw verhaal kunt meenemen. Alhoewel een stage een goede leerschool is, is het altijd moeilijk die band op te bouwen met de groep. Als dat wel zo is, zullen ze ook meer met je samen het gaan doen en dan kun je ook gewoon jouw ding gaan doen. Ik ben het helemaal eens met de vorige reacties: laat het iets meer los, niet zo hard proberen, gewoon iets doen wat je onwijs leuk vindt om te doen, een tof lied zingen oid. Wat je nu doet is tools verzamelen, en dat is niet de leukste periode! Nog een tip, denk niet dat je de enige bent die hiermee loopt..het is een moeilijk vak juist omdat je er passioneel over bent. Sterkte!! Zullen we een keertje samen een bakkie doen en er verder over brainstormen?
Z
Suzan
Een reactie posten