Ik ga deze blog gebruiken om vandaag gewoon een beetje van me af te schrijven. Weet dus niet of het dadelijk ook super leesbaar is.. Kom ik waarschijnlijk straks pas achter als ik klaar ben!
Vandaag was behoorlijk rampzalig. Heel kort samengevat.
Ik en Kenza geven altijd dezelfde lessen en Kenza geeft dan de eerste twee uur les en ik daarna. Nu hadden we een hele leuke les voorbereid (al zeg ik het zelf). We zouden het gaan hebben over popmuziek. Eerst een kort verhaaltje over de geschiedenis met luisterfragmenten met vragen en zo erbij. Daarna zouden we die les gaan doen met al die gekleurde kaarten (die we ook bij hoofdvak met Suzan hadden gedaan). Dus we zouden popnummers laten horen en daarbij moesten ze dan gekleurde kaarten pakken en beargumenteren waarom ze die kaarten hadden. En als afsluiting zouden we gaan zingen. Dat is toch een leuke les??!
Waar alles misging: Gwen was vandaag ziek. Nu kregen we eergister een mailtje dat ze een invaldocent had en die zou dan achter in de klas komen zitten. Gister belde ze Kenza op om te zeggen dat er eigenlijk heel veel docenten ziek waren of we het niet gewoon samen met z’n tweeën wilden doen. Toen dachten wij, nou ja als er zoveel zieken zijn dan doen we het wel alleen.
FOUTE GEDACHTE VAN ONS!!!
Kenza gaf eerst haar les. De klas was echt ontzettend rumoerig. Ze heeft er zelfs 4 mensen uitgezet!! Echt niets voor Kenza dus heel raar!! Verder kun je denk ik op Kenza haar blog lezen hoe haar les was…
Dan mijn les.. COMPLEET ACHTERLIJK!! Op de monitor stond aan het begin van de dag dat hun muziekles uit zou vallen, uiteindelijk bleek dit natuurlijk niet zo te zijn want wij waren er gewoon. Daardoor waren de leerlingen al vreselijk onrustig en erg ‘boos’ op mij omdat ik natuurlijk de ‘schuldige’ was, degene die deze les door had laten gaan.
Dus de leerlingen kwamen gewoon schreeuwend binnen. Niet eens naar elkaar gewoon super nutteloos schreeuwend voor zich uit. Het duurde reusachtig lang voor ik ze stil had! Ik begon even met een uitleg dat Gwen ziek was maar dat wij er gewoon waren en dat de les dus niet uit zou vallen..”BELACHELIJK, STOM” enz. Enz. Enz.
Toen begon ik met de les.. Ik heb zoveel geprobeerd maar ze waren gewoon niet stil te krijgen. Ik dacht in eerste instantie ik los het gewoon leuk op. Ik wil helemaal niet de bitchy, strenge docent zijn. Dat is helemaal niets voor mij en ik word daar ook echt niet blij van zelf. Ik vroeg nog heel aardig: Wat moet ik nou met jullie, kunnen jullie mij geen tips geven? “VRIJ VRIJ VRIJ, WE WILLEN VRIJ!!” Okee, dat werkte dus absoluut niet. Plan 2: boos worden, waarschuwingen geven, consequent blijven.. Nee ook dat bleek niet te werken.
Ik zei: “oke jongens, ook al is Gwen er nu niet, ik ben nu jullie docent dus als ik praat houden jullie gewoon je mond”
Hierop kreeg ik als reactie:
“Je bent geen docent, je bent stagiaire.” “Ik luister niet naar jou, je bent toch maar een stagiare.” “Jij hebt helemaal niet de bevoegdheid om voor de klas te staan, je bent nog maar een stagiaire.” “Waarom ben je hier eigenlijk?” “Stagiaire is toch niet hetzelfde als een docent? Je schrijft het zelfs anders.” Deze reacties allemaal door elkaar! Nou dat is toch gewoon heel raar??
Ondertussen deze hele moeilijke les was er ook nog een of andere vage bovenbouwleerling. Hij had helemaal niets te maken met de klas waarin ik les gaf maar vond ons toch erg interessant! Eerst deed hij gewoon de deur steeds kei hard open en dicht, verschillende keren achter elkaar. Geen flauw idee waarom maar hij vond zichzelf reuze stoer. Ik ging kijken maar ze waren natuurlijk al lang weggerend. Hierna kwamen ze nog een keer en gooiden ze gewoon een open, vol blikje red bull de klas in?! VAAG!! En toen kwamen ze nog een keer terug en stampten een paar keer ontzettend hard tegen de deur aan.. Toen ik kenza naar beneden gelopen om te vragen wat ze met die leerlingen moest maar wij wisten natuurlijk niet wie het waren.. Gelukkig kwamen ze net langslopen toen Kenza bij de receptie was om het er over te hebben en zijn ze mee genomen naar de rector! NET GOED!!
In mijn blokuur lesgeven zit een pauze. Dus de leerlingen gingen na een moeizaam eerste uur naar buiten. Ik vroeg of ze de deur dicht wilden doen. Maar ineens deed iemand de deur weer open. Zegt er een meisje: “Ik wilde even zien wie jullie waren.” Een van de jongens uit mijn klasje stond er bij en zei: “Pff, maakt toch niets uit. Het zijn toch maar kutwijven.” Zo over mij en Kenza terwijl de deur nog open stond!! Compleet raar!
Op dit moment besloten we om Suzan te bellen, we konden er echt niets mee. Suzan raadde ons aan om naar de lerarenkamer te lopen en een leraar de les over te laten nemen. En sowieso die klas geen les meer te geven. Ze zei dat dit gewoon nog niet te halen is voor ons. En dat was ook echt niet zo. Maar er waren natuurlijk geen invalkrachten, veel te weinig leraren. Dus besloten we tegen de klas te zeggen dat ze maar moesten gaan. Ook dit moest ik dus nog zelf zeggen. De klas liep met een luid: YES, JEUJ, VRIJ!!! de klas uit. Uiteindelijk kwamen er nog wel leerlingen binnen heel verontwaardigd: ‘Mogen we nou echt gaan?’ Dus ze hebben toch wel begrepen dat er iets niet goed ging maar het was echt compleet ACHTERLIJK!!
Wat een rare dag..
Ik laat het even lekker bezinken en ga het dan maar als een hele leerzame ervaring beschouwen denk ik..
Sorry dat mijn blog zo reusachtig lang is maar er moest even vanalles uit mij.. Gelukkig is dit er nou uit!!
3 opmerkingen:
Echt belachelijk inderdaad. Ik zou er volgende week wel iets over zeggen tegen ze, als Gwen er weer bij is dus. Maar ik weet het verder ook niet, praat er in ieder geval goed met Gwen over.
Succes!
Lieve Kim,
Ten eerste: het is een enorm compliment geweest voor jullie beiden, dat Gwen deze move überhaupt in overweging heeft gegeven. Dat vertrouwen komt niet uit de lucht vallen, maar je doet dus echt iets goed. Vergeet dat de komende tijd nooit.
Ten tweede: het siert jullie beiden dat je de kans hebt gegrepen om de stage door te laten gaan en dat jullie het lef hadden om te zeggen dat je het zelf wel zou klaren. We weten allemaal dat jullie geen makkelijke groepen hebben. Des te groter het compliment, dus.
Dit gezegd hebbende: een beetje naïef was het wel, van alle partijen: van Gwen, omdat zij de aanwezigheid van toezicht ter discussie heeft gesteld; van jullie, om te denken dat het wel zou lukken (jeugdige overmoed, wat niemand je kwalijk neemt (zie boven)); van mij, omdat ik uitging van het beloofde toezicht (waar Gwen ook nog van uit ging toen ze mij belde).
Ik vindt, eerlijk gezegd, dat de school hier in gebreke is gebleven: ten eerste omdat de school zelf er blijkbaar geen duidelijk beleid op heeft staan wie er eigenlijk verantwoordelijk is wanneer er een zieke docent is (in elk geval niet een eerste jaars stagiaire, lijkt mij), ten tweede omdat de communicatie rampzalig was (eerst een vrij uur aankondigen en dan toch een lesuur inlassen. Ook op het Jordan had ik zware protesten gekregen en dat was ook bij mij zeker niet uitgedraaid op de beste en gezelligste les ooit), ten derde omdat er geen bevoegd gezag te vinden was: de school had jullie dan tenminste moeten instrueren waar jullie terecht konden, als dat nodig was, nu was er zelfs niemand te vinden, terwijl je zelf op zoek bent gegaan.
Laat je zeker niet ontmoedigen door het gebeurde. Deze ervaring neemt niemand je meer af, maar laat het je niet gebeuren dat dat negatief gaat uitpakken. Dat is niet nodig. Onthoud dat alsjeblieft. Een situatie als deze komt gelukkig maar sporadisch voor (statistisch gezien, gaat dit jullie in elk geval nooit meer gebeuren).
Tenslotte: neem het hele gebeuren (hoe moeilijk dat nu ook lijkt, misschien) niet persoonlijk. Leerlingen hebben eigenlijk nooit iets tegen de persoon van degene die voor de klas staat. Leerlingen gaan buiten-de-grenzen-gedrag vertonen, als hun structuur wegvalt, als de duidelijkheid van de grenzen te wensen overlaat. De school heeft onduidelijkheid laten bestaan over wel of geen les. Daar begint het al. Dat jullie nog niet in staat zijn gebleken om nieuwe veiligheid en structuur te bouwen uit de chaos en structuurloosheid die daarmee bij de leerlingen ontstaan is, mag je jezelf niet kwalijk nemen. Leerlingen (en ieder ander, overigens) worden onaangepast door een situatie, nooit door een persoon. Onthoud ook dat voor eeuwig. Want dat gaat je een hoop slapeloze nachten schelen.
Als je wat extra back-up wilt vóór woensdag a.s.: be my guest (dinsdag ben ik tot 14.15 uur op school)
Hang on!
ik sluit me wederom aan bij ERs!
suzan
Een reactie posten